Produkty igus w łaziku marsjańskim #next
Studenci Politechniki Białostockiej przygotowali analog łazika marsjańskiego na potrzeby zawodów University Rover Challenge 2015. Podstawowym założeniem zawodów jest zaprojektowanie łazika marsjańskiego, jako pomocy w załogowych misjach na Marsa.
W zawodach biorą udział drużyny z USA, Kanady, Europy oraz Azji, a w tym roku zgłosiły się 44 drużyny. Między innymi studenci z Missouri University of Science and Technology, University of Michigan, Queen's University, Concordia University, University of Delhi czy też prestiżowe Yale University.
Konkurs URC odbywa się na pustyni niedaleko Stacji Badawczej "Mars Desert Research Station", która znajduje się w pobliżu Hanksville w stanie Utah. Miejsce to zostało wybrane przez Mars Society ze względu na jego geograficzne podobieństwo do Marsa. Teren, na którym odbywają się zawody, jest w dużej mierze jałowym obszarem pustynnym. Gleba w tym obszarze ma skład chemiczny, prawie identyczny jak powierzchnia Czerwonej Planety.
Podstawowym założeniem konkursu jest zaprojektowanie łazika marsjańskiego, jako pomocy w załogowych misjach na Marsa. Roboty mogą być serwisowane pomiędzy konkurencjami, a łączność radiowa nie musi być sztucznie opóźniana. Wprowadzono również zasadę, która ma na celu stosowanie w łazikach napędów łatwo adaptowalnych do warunków marsjańskich.
W tym roku załoga projektu #next, zajęła zaszczytne czwarte miejsce, a w Europejskiej edycji – European Rover Challenge 2015 miejsce drugie.
W konstrukcji robota zostały zastosowane produkty igus takie jak e-prowadniki, przewody chainflex, łożyska kulkowe xiros, napędy liniowe drylin oraz łożyska ślizgowe do stołów obrotowych - iglidur PRT.
Dzięki kombinacji szyn ślizgowych oraz e-prowadników przewodów udało się rozwiązać odwieczny problem ogromnej plątaniny przewodów wewnątrz robota. Od teraz wszystkie elementy elektroniczne, są odpowiednio rozmieszczone na pojedynczej szufladzie, a pęki podłączeniowe są wyprowadzone do dwóch zbiorczych e-prowadników, które na stałe zamontowane do zewnętrznej obudowy robota, pozwalają na rozprowadzenie sygnałów sterujących i zasilania do najodleglejszych aktorów i sensorów. Rozwiązanie to budzi zawsze ogromne zainteresowanie wśród podziwiających robota. Jest to wielka atrakcja, aby zobaczyć, co się tak na prawdę dzieje wewnątrz łazika, a dla konstruktorów jest to ułatwienie przy montażu czy ewentualnych naprawach urządzenia.
W blokach łożyskujących obrót wahaczy zostały zastosowane łożyska polimerowe xiros ze stalowymi kulkami. Ich znikome wręcz opory toczenia połączone ze sprytnym montażem uniemożliwiającym przedostawanie się wewnątrz łożyska wszechobecnego piasku, pozwoliły na znaczne odleżenie konstrukcji przy zachowaniu zbliżonych, o ile nie lepszych właściwości mechanicznych.
Zespoły napędowe - elementy huba napędowego również zostały wyposażone w łożyska xiros. Ich niewątpliwe zalety to brak konieczności smarowania, niska waga oraz bardzo małe opory, co pozwala osiągać robotem prędkości ok 20 km/h bez najmniejszych problemów.
Ogromna wytrzymałość i niska waga łożysk iglidur PRT pozwoliła na zmontowanie trwałej i bardzo dokładnej obrotnicy - członu pierwszego manipulatora, dzięki której można podnosić pięciokilogramowe ciężary i nimi obracać nawet na maksymalnym wysięgu.
Tradycyjnie już, rozwiązanie kinematyki chwytaka zostało oparte o mechanizm śrubowy drylin. Gwarantuje on pewny i silny chwyt oraz brak koniczności obsługi mechanizmu nawet w trudnych pustynnych warunkach.
source: igus
