Badanie podgrzewania szyb samochodowych fotonową kamerą termowizyjną

Kontrola jakości podgrzewania szyb samochodowych ma na celu wyselekcjonowanie tych z nich, w których występują wady ścieżek grzewczych. Podczas drugiego badania wykorzystana została kamera termowizyjna Flir GF320 z detektorem chłodzonym, pracującym w zakresie 3–5 µm. Zastosowanie kamery średniofalowej pozwala na obserwację ścieżek grzewczych i pomiary temperatury przez szkło (rys. 1). Termogramy, czyli obrazy zarejestrowane przez kamerę, wyraźnie pokazują, jak wyglądają grzałki. Wysoka czułość termiczna kamery termowizyjnej (<20 mK) pozwala zobaczyć, że poszczególne ścieżki różnią się między sobą temperaturą, a dodatkowo występują miejscowo odcinki o podwyższonej temperaturze.

Tego typu analiz nie można przeprowadzić używając tańszej kamery termowizyjnej z detektorem mikrobolometrycznym, np. Flir A655sc. Jest to spowodowane charakterystyką spektralną szkła, wykreśloną na rys. 1 jako krzywa „Fused Silica”.

W zakresie średniej podczerwieni (3–5 µm), w którym pracują kamery termowizyjne Flir GF320 lub X6540sc, szkło wykazuje dużą przepuszczalność promieniowania podczewonego (około 80 proc.), dzięki czemu można zobaczyć grzałki umieszczone wewnątrz okna.

Kamery termowizyjne pracujące w zakresie długofalowym (7,5 –13 µm), takie jak Flir A655sc lub T450sc, pozwalają jedynie na obserwację powierzchni szkła. Zgodnie z wykresem pokazanym na rys. 1, szkło nie jest transparentne dla podczerwieni o długości fali powyżej 5 µm.

Jarosław Knapek

source: EC Test Systems Sp. z o.o.